biarkan aku melangkah pergi

Awak.

Awak ingat lagi tak masa saya melamar awak dahulu?

Masa tu awak tengah tidur

Saya hantar SMS kat awak

Saya kata

Saya nak melamar awak

Melamar untuk menjadi pemaisuri dalam hati saya

Saya tunggu lama msg reply dari awak

Tepat 7.00 pagi

Handset saya berbunyi tanda incoming msg

Saya ambil handset tu dan buka

Saya tengok dalam msg tu awak tulis macam nei

`Awak, saya minta maaf

apa-apapun kita kawan dulu yer`

Hati saya mulai berbunga

Walaupun awak masih belum menerima saya

Saya tunggu dan terus menunggu

Supaya hati awak terbuka untuk menerima saya

Tapi harapan hanya tinggal harapan

Pada 5 September

Awak menghantar SMS kat saya

Awak tulis dalam tu

`Awak, saya minta maaf

saya sudah dimiliki

saya harap awak akan dapat perempuan yang lebih baik daripada saya`

Bila membaca SMS tu

Saya rasa bagaikan hidup saya memang betul-betul dah tak berguna

Saya hantar SMS kat awak

`Tak per, saya tak boleh paksa awak untuk menyintai saya

tak guna kalau hanya saya saja yang bahagia dalam percintaan

saya boleh terima keputusan awak

andai itu kehendak awak`

Walaupun mesej yang saya hantar mengatakan saya mampu menerima

Tapi sebenarnya hati saya hancur ketika itu

Hancur kerana tidak mampu untuk diterima

Namun,

Saya cuba tenangkan hati saya

Saya mula berfikir

Andainya saya betul-betul menyintai awak

kenapa saya perlu kecewa bila awak tidak mampu terima saya?

Kenapa saya perlu bersedih bila awak memilih jalan untuk bahagia?

Layakkah saya untuk bahagiakan hati awak?

Cinta sememangnya memerlukan pengorbanan

Sekurang-kurangnya saya dah cuba bekorban

bekorban untuk kebahagiaan diri awak

Walaupun pedih hati ini menerima

Namun,

Demi kebahagiaan awak di masa hadapan

Mungkin ada baiknya awak memilih jalan awak sendiri

Biarlah diri ini tetap menyayangi awak

Walaupun hanya menyayangi tanpa dibalas

Awak

Saya harap awak bahagia bersama pilihan hati awak

Tentang diri ini

Awak lupakanlah sahaja

Supaya diri ini dapat melangkah pergi


hargailah ketika anda diberi peluang....
sumber: www.tentangkita.org